شیطونی

نی نی من ، عزیزم ، شازده پسر باباش،

چه خبرت بود دیشب؟ نذاشتی مامان درست بخوابه و حالا سر کار خوابالو شده. فوتبال بازی میکردی؟ یا بسکتبال؟

تقریبا می تونستم بفهمم که دستت رو تکون میدی یا پاهاتو ، خلاصه تا صبح چند بار مامان آذی رو از خواب بیدار کردی.

شاید هم حوصله ات سر رفته، ها؟‌ نه عزیزم حالا دقیقا یا کمتر از ۳ ماه دیگه وقت داری. شاید هم دلت مثل مامان آذی برای بابارضا تنگ شده خیلی ؟ آره میدونم ،دلم حتی واسه همون خرناس های شبش هم تنگ شده  ، الهی بمیرم ، چقدر بهش گیر میدم که چرا خُر خُر می کنی.

 وقتی صدای بابای شیطون و پر شر و شورت رو پشت تلفن میشنوی ،‌خیلی به وجد میایی و شیطونیت شروع میشه ، ولی در حال عادی مثل مامان آذی آروم و با حوصله هستی.

بهرحال به قول خاله اعظم این روزا واسه من یه سرگرمی شدی ، همش کنجکاوم که تکونها و ضربه هاتو چک کنم که از این طرف به اون طرف دل مامان میری. و دوست دارم بدونم که کجای بدنت رو داری حرکت میدی ، البته وقتی دراز میکشم می فهمم که تو هم کلی کیف می کنی و کش و قوس میایی.

وقتی یه چیز شیرین میخورم ، خیلی انگار شنگول میشی و یه هو پر تحرک میشی ، همونطور که دوست خوبمون مامان سمیه هم این رو فهمیده.

ولی خدا رو شکر دیگه مشکل دستگاه گوارشم تموم شده و دیگه دهنم هم ترش نمی شه. الان فقط سنگین تر شدنم رو حس میکنم مخصوصا موقع پیاده روی طولانی و نماز خوندن یا واسه برداشتن چیزی از کابینت های پایینی آشپزخونه. تعدادی خال هم روی صورتم زده که متاسفانه فکر کنم اینا دیگه موندگار خواهد بود. عصرها هم کمی پای چپم ورم داره ، که وقتی میرم خونه اول کمی دراز میکشم و یک بالشت میزارم زیر پام.

این پنجشنبه هم که نوبت دکتر دارم برای تست قند خون و یک سری معاینات همیشگی.

اینجا دیروز روز مادر بود و فامیل و دوستان به من تبریک گفتند ، گفتم بابا من هنوز نصفه نیمه مامان هستم ، سال دیگه به معنی واقعی مامان میشم. ولی گفتن که نه الان دیگه مادری ، بهرحال ممنونم از لطف همشون.و به همه مادرای دنیا تبریک میگم این روز رو.