بالاخره یه روز آخر هفته آفتابی و داغ

به به دیروز چه روز خوبی بود یعنی شنبه ، آفتابی و داغ ، رفتم کنار دریاچه نزدیک خونه مامان بزرگ پری ، و دو ساعت حموم آفتاب گرفتم ، چه خبر بود ، بعد از ۶ یا ۷ ماه یه روز گرم شده بود و همه مایو به تن و کلی بچه قدو نیم قد اومده بودند که لذت ببرند. حسابی داغ شدم و از تماشای مردم شاد و بچه های خندون و هیجان زده که هی می رفتن توی آب و میومدن میگفتن سرده ، لذت بردم ، تازه کلی هم برای خودم خیال بافی کردم از سال دیگه این موقع که نی نی ما اندازه اون نی نی میشه که باباش داشت تاتی تاتی راهش می برد روی ماسه های نرم و هی میخورد زمین و میخندید و بلند میشد. واش واش ، سال دیگه ما فقط باید نی نی رو بپاییم ، دیگه نمی شه آروم واسه خودمون بشینیم و در تنهایی خودمون فرو بریم.

چه شود.

در همین حین یه خانم سیاه پوست امریکایی با نوه اش در کالسکه اومد کنار من نشست و سر صحبت رو باز کرد و از کل زندگی اش برام تعریف کرد و به خاطر نی نی هم بهم تبریک گفت ، خلاصه بعدازظهر سرگرم کننده ای  داشتم و کلی حالم جا اومد.

به قول دوست عزیزمون عسل بانو ، به امید روزی که تمام اونایی که دوست دارند مامان و بابا بشن ، هر چه زودتر اون روزشون از راه برسه و خنده به لباشون بیاد.

راستی امروز دوباره ابری و تاریک و کمی سرد شده ، همینه دیگه ، این شهر هر چی زیبایی داره به خاطر همین بارونها و هواش هست.